Ga naar hoofdinhoud
Nieuwsarchief 2016

In leven blijven met een Steunhart

Door 13 november 2016maart 9th, 2023Geen reacties

In leven blijven met een Steunhart

Boek ‘Leven met een steunhart’ Het verhaal van Walter Stroobant

Tijdens een ‘routine’ operatie waarbij een ballonpomp zou geplaatst worden voor de vernauwing van mijn aders, sloeg het noodlot toe. Ik kreeg een hartinfarct en een hartstilstand. Vier weken lag ik in een kunstmatige coma en het ene kritieke moment volgde het andere op. Voor mijn familie werd het een ware ‘thriller’. Voor mij begon het bij het zien van allerlei lichtjes en witte schorten. ‘Oei, waar ben ik? Wat is er gebeurd? Waarom ben ik zo suf?’ Zoveel vragen had ik die zochten naar een antwoord. Er liepen kabels uit mijn buik die verbonden waren met een toestel. Rond mij stonden overal toestellen en ik zag mensen in veel drukte weg en weer hollen.

‘Je bent een medisch wonder,’ werd me gezegd. ‘Dat jij het hebt gehaald, had niemand verwacht. ’Op dat moment kon ik niet blij zijn met deze woorden… Want wat was er gebeurd met mij? En hoe zou alles verlopen? Ik was 50 jaar en had een vriendin van 30. Alles verliep zonder problemen. Ik was nooit ziek geweest … Maar dan sloeg alles plots om … Ik werd wakker uit een diepe slaap, wakker in een nieuw leven …

Fragment uit het boek

‘Op een zonnige middag zat ik op het terras te bekomen met een tasje koffie. Ik had net je medicatiedoosje gevuld en mijn ronde in huis gedaan, toen het idee in me opkwam onze ervaringen op papier te zetten. De kinesiste was de deur uit en jij zou plaats nemen aan je bureau om met goede moed je administratie op orde te krijgen. Ik kon je nog net kruisen voor je bureau om mijn plan te onthullen.

Eerst was je er wat terughoudend over, omdat het je een hele opdracht leek. Maar eens we goed op dreef waren, konden we niet meer stoppen. De ene herinnering riep de andere op. Jij vertelde wat in je opkwam en ik schreef voor jou de teksten. Zo beleefden we samen de hele periode opnieuw en konden we afrekenen met wat voor ons beide een zeer heftige periode was geweest.’

Katrien Peremans